بدون عنوان ناگفته های بصری اثر به زیبایی با نقش " یا حسین " (ع) بیان می شود و جایی برای صحبت بیشتر نمی گذارد؛ آنچه به دل خوانده می شود، اعتقادات ریشه داری است که در خاطر ببیننده حاضر است و از دریچه آن به واقعه می نگرد. اینگونه است که عاشورا توانسته حصار زمان و مکان را در هم شکند و تاریخ را در نوردد. شاید بتوان دلیل ارزش گذاریی این ثبت را در همان درون مایه هایی دانست که فرد در پاس داشت آن سیاه پوش است.