" گر تو هم با ما شوی، جملگی ما می شویم"
نظر به سادگی و تعدد کم عناصر، ترکیب بندی و آرایش صوری (در واقع همان شکل، رنگ، جهت و حرکت...) ثبت، رویکردی فرم باور و مبادی فرمالیسم دارد. نگاه خلاقه عکاس با نوآوری در گزینش المان ها، عناصر ساختاری و اصلی را طوری کنار هم می چیند تا به مجموعه ی اجزای پراکنده ی تصویر، یک ماهیت جمعی و به اساس ارتباط بصری -تصور و تجسم مخاطب- هویت و معنا ببخشد. و با بهره ای که از جورچینی خود خواسته ی نقاط سر و بدن حیوان می برد، با رهیافتی به زیر ساخت انتزاعی، مرزهای تجسم را برای مخاطب باز می گذارد و از یک سوژه رئال یک تصویر سورئال و ذهنی ارائه می دهد.
عناصر، چه به صورت اتفاقی و چه به صورت کارگردانی شده، حاوی انرژی هایی هستند و زمانهایی در آنها جاریست که کلیت تصویر را شکل می دهند.
توزیع مکانی عناصر در تصویر، آفرینش گری را به مخاطب می سپارد؛ گویی هنرمند ماده های خام اولیه را در اختیار بیننده قرار می دهد تا از رهگذر این عملگری بتواند به روند حرکت، اثرگذاری و زوایای پیدای و پنهان قاب دست یابد.
نگاهی که از فضای بیرون تصویر بریده شده به درون تصویر، میان متن و ماجرای تصویر هدایت می شود. روابط و اجزائی در خارج قاب وجود دارد که بخشی از آن به ساختار فیزیکی فضای عکاسی شده برمی گردد و بخشی به ذهنیت و جهان بینی عکاس. و بخشی دیگر که در حوزه ی اندیشه ی متکثر مخاطب جریان می یابد. میزان مشارکت و اثر بخشی زمان، روابط اجزای درون کادر و کارکرد ذاتی عناصر، ارتباط بصری قاب را موجب می شود.
هم آوایی رنگ های سبز، زرد و قهوه ای ( تاثیر رنگها و تضاد میان آنها) با محوریت بخشی به موضوع اصلی، تاثیر به سزایی در قدرت انعکاس خطوط بصری تصویر دارد. خطوط موثر و مورب، پیشروی و حس حرکت را القا می کنند و مثلث های سبز احتیاط را خاطر نشان! کنتراست ها و هایلایت ها باعث برجسته شدن بافت و تاکید بیشتر بر سوژه ها و خطوط می شود و تضاد جهت سر و بدن پویایی بیشتری را منتقل می کند.
با آنکه عکس، واقعیت را تحریف نمی کند؛ اما روایت خود را در پی تجسم و خلقی غیر عادی بیان می کند. هماهنگی و تقابل، تشابه و انطباق میان دو عملکرد از دو عنصر با ماهیت ثابت و هم نهاد در جریان تصویر، نقش موثری در جذابیت و ایجاد حظ بصری قاب بازی می کند.
گذر از تکنیک و واردشدن به چهار چوب زیباشناسانه به مدد آگاهی به مخاطب این امکان را می دهد که به دلیل سکون و توقفی که توسط تصویر برداری و مونتاژ پدید آمده است به درون تصویر رفته و سعی در نوعی کشف و شهود نماید. ذهن همواره به دنبال تکامل است. چه بسا در بسیاری از مواقع این عمل به صورت ناخودآگاه انجام می شود.
در ساختار برگزیده تصویر، هنرمند با نگاه خلاقه و ضمن ایجاد خطای دید بصری، شکلی ناپایدار را به تصویر در می آورد. (عمل بر خلاف قواعد و عرف)
در ناپایداری، بلافاصله به پایداری فکر می شود. چرا که اولین پرسش و ابهام در هستی و چرایی "ناپایداری" است. و در ادامه پاسخ به آن باعث می شود تحلیل شکلی آگاهانه تر به خود بگیرد. در مضمون وجودی اثر هر دوی (نقصان و کمال) نهفته اند. رسایی و نارسایی یکی اند اما در سویه و جهت عملکردی مختلف. خلاقیت عکس به مدد ژانر ترکیبی فتومونتاژ به المانهای ثبت وحدتی کامل می بخشد تا کاستی در کنار فزونی اعتدال و تعادلی آگاهانه را رقم بزند.
ساختار ادارکی نگاهی که به درون کادر سرک می کشد، (نزدیک بودن بیش از حد سوژه به لبه سمت چپ کادر) خواستار فضای محیطی کمی بیشتر و دریافت عناصری که بتواند به موضوع ربط داد، می شود.