- ساعتی که برف می بارد، جلوه های زیبایی اش بر تن کوه، دشت و درخت می نشیند؛ تمام مرزهای بصری را در می نوردد و سایه ی حیات پر برکتش را بر گستره ی طبیعت می افکند تا آنچه به چشم می آید، سپیدی باشد و پاکی.
- در سپیدی کادر، درختان اند که خود را کمینه کرده اند تا کمتر به چشم آیند و به عظمت برف در پهنه ی ثبت بیش از بیش بیفزایند.
- عناصر به وجود آورنده قاب در اقلیت به سر می برند و وجه گرافیکی و کمینه گرای عکس جذابیت های بصری اثر را موجب می شوند.
- خط افق در میان سپیدی خلوت و سردی سکوت، تمرکز و هماهنگی عناصر را انعکاس می دهد.
- جریان انرژی بصری حاصل از خط دیدگانی ردیف درختان به واسطه ی ماهیت بصری خود در انطباق با افق؛ عامل ایجاد تمرکز و القای آرامش به بیننده می شود.
- ریتم و هم آوایی بصری پیکر برهنه ی درختان با تداعی قدرت، پایداری و استحکام در برابر برف و سرمای زمستان در قاب ایستای مربع -با تمایز بیشتری نزد مخاطب- قابل فهم تر می نمود. (پیشنهاد کادر مربع)
- انتظار ببینده از تمهیدات بصری ثبت در خصوص جانمایی درختان در میانه ثبت با کادر مربع و یا قرار گرفتن درختان در پایین کادر لنداسکیپ؛ انتظار بجایی است. ذهن مخاطب نیز ناخودآگاه نوآوری و ساختارشکنی مولف را در این تصویر با کمی اغماض می پذیرد.
- سهم بری زمین و آسمان در شکل دیدگانی ایجاد شده، این مفهوم را به ذهن متبادر می کند که همخوانی و هم دستی زمین و آسمان؛ بخش میانی را ایجاد کرده و با نمایش پایداری و استواری آن نوید سرسبزی و حیات دوباره را می دهد.