عکس با رویکرد فاین آرت، بیش از هر چیز به پشت دوربین تعلق دارد تا جلوی دوربین. لحظه ای محبوس و همچنان جاری. آنچه در هزار توی ذهن عکاس اتفاق می افتد، نه سوژه ی که مقابل دوربین قرار دارد. عکس با پرهیز از ارائه پیام صریح، بیشتر عکاس را به رخ تصویر می کشد تا موضوع را.
برجسته ترین نقاط قوت:
- دست ها و ردیف مهره ها چشم را هدایت می کنند، سوی موضوع عکس؛ اما پیش از هدایت مهره ها، ردیف میله هاست که توجه و همراهی بیشتر را جلب می کند.
- فاصله ی کانونی بلند با متراکم کردن پرسپکتیو، همگرایی مانوسی را در ردیف میله های زندان ایجاد می کند.
- بار معنایی ثبت با نشانی از خشکی و خشونت بر دوش شکل بنیادی مربع/ مستطیل می باشد.
- شکل دیدگانی میله های عمودی با ساختاری افقی سلول های بیشتری را در قاب نشان می دهد. (خطوط عمودی موازی در یک کادر افقی بهتر به نظر می رسند چراکه کادر افقی خطوط موازی بیشتری را به نمایش می گذارد.)
- تسلط خطوط عمودی در قاب، عمود بر انرژی خطوط افقی، با ایجاد حس ثبات و توازن، تصویر را به تعادل می رساند.
- با توجه به محتوای متن و زمینه ی فرهنگی اجتماعی مکانی که عکس در آن روایت می شود، ریتم بازدارنده نرده ها در قاب ایستای زمان - گذشته ای که در مقابل آنان قد علم کرده است- هویت مکان را با قدرت خطوط، استحکام می بخشد و ذهن مخاطب را ضمن درک ساختار قانونمند زندان، به مفاهیمی مثل نظم، یکنواختی و محدودیت رهنمون می کند.
- رنگمایه ی غالب عکس خنثاست؛ در حالی که تاریکی سقف و پس زمینه، عکس را به تیرگی می برد، روشنی سمت چپ و کف، نگاه را به سمت خود برمی گرداند.
- نور چراغ سقفی؛ روشن و بی فروغ، درهایی که امیدی به گشودن شان نیست و اندیشه هایی که به امید " گشایش " سو سو می زنند.
- در فضای آن سوی ثبت نوری از آزادی می تابد و نرده هایی که راه رهایی را سد می کنند، اندیشه ی خلاصی، پژواک نور روز است و راهی به رهایی می گشاید.
- بهره بردن از عنصر نور برای غنی تر کردن بار معنایی و حس اثر مقبولیت دارد.
- گرچه سکوت در گستره ی عکس حس می شود، در مکانی که کوچکترین صدا می پیچد، پژواک بی کلامی دو دنیای گونه گون سیاه و سفید در فضایی همجوار حس می شود!
- مرزهای سایه و روشن پس زمینه (چپ-بالا) با نمایشی از تیرگی و سپیدی، تباهی و پاکی را یادآور می شود.
- حرکت بصری دست ها و مهره ها با ایجاد وقفه لازم در ریتم ساده و قابل پیش بینی میله ها به پویایی ثبت کمک شایانی می کند.
- فارغ از همه ی تفاوت ها و برتری های نژادی، ظاهری، فیزیکی (سیاه و سفید) مستقل از شرایط محیطی/ اجتماعی و همه ی تنگناهای بصری؛ دستانی ناهمرنگ مهره های همرنگ را جابه جا
می کنند.
- دنیای خیالی مبارزه بر صفحه ی 64 خانه ایی شطرنج می تواند نگاه سیاه و سفید دو انسان خاموش را که متفکرانه بر صفحه چشم دوخته اند به چالش بکشد و یا ساکن سرزمین رویاهایشان بکند.
- نشانه های آشکاری را که می بینیم، می فهمیم. همه ی مفهوم اصلی عکس، که شاید دلیل خلق آن بوده است را در نمی یابیم. برای فهمیدن مفهوم ثانوی عکس، نیاز به آشنایی فرهنگی خاصیست. گاه با چشم فرو بستن بر عکس، با بازآفرینی عکس در ذهن در درک اثر دچار چالش می شویم.
- زندگی بازی شگفت انگیز سپیدی و سیاهیست. با دوستانی ناهمرنگ، دشمنانی یکرنگ و دوستانی همرنگ. البته، دشمنانی ناهمرنگ، که در این میان اگر تفاوتی هم هست در نگاه است و خاستگاه.