عکس بازسازی ساده ای است که دستمایه ای جز اندیشه خلاق ندارد. ایده و یا حقیقتی که در ذهن مولف جریان و قابلیت بازنمایی دارد، می تواند با بهره از عنصری نمادین به صورت عینی تصویر شود.
برجسته ترین نقاط قوت:
1- تصویر در تلاش است تا با بهره گیری از عنصر ساعت (نماد بارز گذر زمان) و با دلالت بر مقوله ی دیگر، حقیقتی تلخ (واقعیت ذهنی) را در یک قاب رئال (واقع نما) بیان کند.
2- سادگی در اجزاء، پرداختن به موضوع بدون هیچ گزافه بصری؛ با بهره مندی از کادر مربع با توجه به ویژگی های هندسی آن برای جلب تمرکز نگاه بیننده از نقاط شاخص این قاب اند.
3- عمق میدان ایجاد شده با تاکید بر ابژه اصلی (ساعت) و جلوه خارج از فوکوس چهره فرد به اندیشه سیال مخاطب در مواجهه با یک ثبت مفهومی، مجال پرواز می دهد.
4- انتخاب آگاهانه دیافراگم باز، نگاه مخاطب را در تماشای چهره فرد ناکام می گذارد.
5- بیننده با تصویر ذهنی که از صورت انسان دارد، در جست و جوی ناخودآگاه چشمان وی از پس سطح شفاف و بلور ساعت، بارها قاب تصویر را مرور می کند.
6- حالت محو شدگی سوژه و جدا نشدنش از زمینه به علت تیرگی لباس و پس زمینه فاقد نور؛ نگاهی طعنه آمیز به تعلیق و تمام سر درگمی انسان امروز است.
7- اختلاف فاحش بین سطوح از لحاظ روشنایی و با کنتراست بالای عکس، تضاد لازم میان عناصر و زمینه را باعث شده است.
8- عنصر سمبلیک ساعت، به قصد القای مفهوم انتظار و ناامیدی حاصل از گذر زمان، نقش اصلی را در میانه ثبت به دوش می کشد.
9- قرینگی حاکم بر اثر در نگاه اول ناظر را با فضایی منسجم و منجمد مواجه می کند و تیرگی پیرامون با نگاهی دوخته به لنز و دست روی دست سوژه، دشواری انتظار را روایت می کند.
10- به کار گیری ساعت شنی که گذر، فروپاشی و ریزش را همزمان تصویر می کند؛ در مقابل چشمان گشوده لنز، واقعیت انکار ناشدنی لحظه به لحظه ترس از پایان را به خوبی بیان می کند.
چشمت را باز کنی یا ببندی
به ساعت رو کنی
یا پشت به آن بایستی
زمان از حرکت نمی ایستد
هر لحظه ای که از دست می رود، ارزشمند است و ارزش لحظه بعدی هم کم از آن لحظه قبلی نیست!
نکات قابل بهبود:
-
یک سطر محتوا:
جهد را بسیار کن، عمر اندکی است
کار را نیکو گزین، فرصت یکی است
کاردانان چون رفو آموختند
پاره‌های وقت بر هم دوختند
عمر را باید رفو با کار کرد
وقت کم را با هنر، بسیار کرد
* شعر "رفوی وقت" از پروین اعتصامی